Ta informacja jest już niedostępna.

Nie jest możliwa spowiedź przez telefon lub Internet. Księża biskupi przypominają, że – zgodnie z dokumentem Papieskiej Rady ds. Środków Społecznego Przekazu – w przestrzeni wirtualnej „nie ma sakramentów”. Spowiedź, także w obecnych warunkach, jest możliwa tylko poprzez indywidualny i bezpośredni kontakt ze spowiednikiem, przy zachowaniu wszystkich zaleceń służb sanitarnych – podkreślił rzecznik Konferencji Episkopatu Polski ks. Paweł Rytel-Andrianik.

Coraz więcej hierarchów zakazuje kapłanom udzielania sakramentu spowiedzi ze względu na epidemię – alarmuje katolicki portal Life Site News, wskazując na kilka przykładów z Ameryki Północnej.

Spowiedź przez telefon jest wykluczona - tak stanowi nauczanie Kościoła katolickiego. Mimo tego niemieckojęzyczny biskup Reinhold Nann z Caravelí w Peru wprowadził taką właśnie formę spowiedzi na czas koronawirusa. Decyzję odwołał dopiero pod wpływem Watykanu.

„Joe Biden spożywał i pił swoją własną śmierć duchową” – tak Austin Ruse na łamach „Crisis Magazine skomentował obecność nowego prezydenta Stanów Zjednoczonych na Mszy św. w waszyngtońskiej katedrze”. I dalej dodał: „To, że otrzymał on Świętą Eucharystię z rąk kardynała tego Kościoła dodaje zgorszenie do zgorszenia. Pewien radiowy dowcipniś nazwał to mszą za Planned Parenthood. I tak to istotnie było”.

Tego światła nic nie zastąpi! Nie zastąpi nauka najgłębsza, bo nauka ogranicza się tylko do rzeczy widzialnych i przemijających, a wiara przed okiem ducha roztacza rzeczy niewidzialne i wiekuiste; nie zastąpi największa bystrość rozumu, bo wiara to wynosi rozum niby na wysoką górę i pokazuje mu jakby rozległe i wspaniałe okolice, tj. tajemnice Boże, których by z nizin swoich nie mógł odkryć. Bez tej wiary ciemno w duszy i smutno w duszy, z tą wiarą zaś jasno w duszy i wesoło w duszy, bo wiara wprowadza tam mądrość nadprzyrodzoną i radość świętą.

Jednym z najbardziej lekceważonych Przykazań Bożych, niestety także przez wielu całkiem pobożnych katolików, jest Przykazanie Drugie: Nie będziesz brał imienia Pana, Boga twego, nadaremno. W ogóle często jest ono przedmiotem drwin niedowiarków i kieszonkowych wrogów Pana Boga, którzy pytają z nutką rozbawienia w głosie: Co to znaczy brać nadaremno i co w tym złego?

Poseł Koalicji Obywatelskiej Joanna Jaśkowiak, powołując się na względy epidemiczne, zwróciła się do Ministerstwa Zdrowia z interpelacją w sprawie całkowitego zakazu udzielania Komunii Świętej. Jej zdaniem, obowiązujące limity, środki higieny i ochrony oraz propagowanie udzielania Komunii Św. „na rękę”, to za mało.

Swego rodzaju „segregacja wiernych” jaka dokonywana jest w kościołach tuż przed udzielaniem Komunii Świętej, napawa smutkiem. To ani właściwy czas, ani liturgiczna formuła, a dzielenie wiernych. Bowiem w każdym miejscu, „gdzie jest rozdzielane Ciało Pana, to wierny, zależnie np. od stanu swojego zdrowia czy osobistej formacji liturgicznej, prosi o Komunię św. w określony sposób. Szafarz udziela jej wtedy zgodnie z przepisami Kościoła” – powiedział abp Andrzej Dzięga. Jak dodał, wszelkie dyskusje organizacyjne prowadzone w trakcie udzielania Komunii Św. są nadużyciem, bo w tej szczególnej chwili winniśmy wyłącznie adorować Ciało Pana.

Wraz z rozwojem epidemii koronawirusa w kościołach pojawiły się środki ostrożności narzucone przez rząd. Także hierarchowie wskazali na konieczność zachowania wysokiej higieny. Niestety wydane zalecenia zostały przez niektórych kapłanów źle zinterpretowane, szczególnie jeśli idzie o przyjmowanie Komunii Św. na rękę. Wedle instrukcji, to bowiem wciąż tylko możliwość, do której biskupi nie raz zachęcali. A wielu kapłanów uznaje je za nakaz. Niestety bywa też, że wierni pragnący przyjąć Ciało Pana do ust są traktowani niczym trędowaci. Zarzuca się im brak odpowiedzialności oraz oskarża o narażanie zdrowia innych – przymuszając do złamania sumień. To niedopuszczalne!

Bóg nieskończenie wielki, posiadający nieskończone bogactwo, objawia się nam jako słabe, bezradne Dzieciątko, owinięte w pieluszki i złożone w żłobie. Po co stał się tak maleńki, taki ubogi? Aby nas uczynić wielkimi i bogactwami nas obdarzyć. „Będąc bogatym — pisze Apostoł — stał się dla nas ubogim, abyście wy w ubóstwie Jego bogatymi się stali”. „Dla nas ludzi i dla naszego zbawienia — wyznajemy w Credo — zstąpił z niebios”.

Znaleźć niemowlę w żłobie złożone nie przedstawiało dla pasterzy żadnej trudności. Oblecieli oni swe stajenki, które mieli w Betlejem i wnet w jednej z nich odkryli Maryję i Józefa pochylonych nad nowonarodzonym Dzieciątkiem.

W czterdzieści dni po narodzeniu Zbawiciela Kościół gromadzi nas uroczyście, lecz tym razem już nie w stajence betlejemskiej hołd uwielbienia składać nam każe boskiemu Dzieciątku, ale w świątyni Jeruzalem.

Sąd Okręgowy w Szczecinie nie podzielił argumentacji sądu pierwszej instancji, który uznał, że mężczyzna łamiąc krzyż uczynił to „przypadkiem” i skierował sprawę do ponownego rozpatrzenia. Mężczyzna – zadeklarowany ateista – będąv pod wpływem alkoholu uznał krzyż za nieuprawnioną konstrukcję budowlaną, którą chciał usunąć z miejsca publicznego.

Droga do zbawienia wiedzie przez krzyż. Innej drogi nie ma. „Nie łudźcie się – przypomina święty Ludwik Maria Grignion de Montfort – „odkąd koniecznym stało się, by Mądrość Wcielona weszła do Nieba przez Krzyż, trzeba wchodzić tam za nią tą samą drogą. Dlatego właśnie „musisz zaakceptować swój krzyż. Jeśli będziesz go dźwigał odważnie, zaprowadzi cię do nieba” – zaleca święty Jan Maria Vianney. „Czemu więc jeszcze się boisz podjąć ten krzyż, który jest drogą do Królestwa?” – pyta Tomasz à Kempis.

Krzyż jest symbolem naszej wiary, znakiem zbawczej męki i śmierci Pana Jezusa. Kościół obchodzi Święto Podwyższenia Krzyża Świętego – łączone z odnalezieniem najcenniejszej relikwii – wskazując w ten sposób na źródło naszego życia i nadziei.

Często zapominamy zupełnie, że modlitwa powinna być przede wszystkim aktem uwielbienia. Nie rozumiemy, że potrzeba, aby się święciło Imię Boże, by przyszło Królestwo Jego i stała się Jego wola, zanim nam Bóg udzieli chleba powszedniego.

Życie każdego człowieka – prędzej czy później – dobiegnie kiedyś końca, a największym niebezpieczeństwem nie jest śmierć ciała, która przecież i tak nadejdzie, ale śmierć wieczna. Tę prawdę przypomniał w swoim facebookowym wpisie ks. Wojciech Węgrzyniak.

Nie tylo pasterze i starsi nasi na tę robotę do winnic około zbawienia naszego wezwani są: ale i każdy z nas około winnice serca swego ma robić i winien jest. Bo nie dosyć, iż około nas prorocy Boży, i biskupi, i kaznodzieje, i inni urzędnicy kościelni robią: potrzeba nam samym ręką ruszyć. Jako mało na samej robocie winogrodników, gdy sama macica winna zła, a do naprawy i pomocy nie sposobna. Ziemia serca naszego zarażona i skażona, i niejako z rodzaju przeklęta, sama z siebie ciernie i osty, to jest grzechy i wielkie skłonności do nich rodzi, złe pożądliwości i myśli do złego same się w nas wkorzeniły. „Zmysł i myśli ludzkiego serca”, mówi Pan, „do złego są skłonne od młodości”.

Współczesna kultura ma problem z traktowaniem grze­chu przeciwko Bogu jako czegoś poważnego. Według niektórych Bóg jest tak potężny, że grzech słabego człowieka nie może Go naprawdę dotknąć. Dlaczego Pan posłał swojego Syna, aby zbawić człowieka? I czy współczesny człowiek wierzy w dokonane przez Jezusa zabawienie? – pyta Ojciec Mitch Pacwa SJ, w książce „Zbawieni”, która właśnie ukazała się w polskich księgarniach.

„Obecność wspólnoty Kościoła jest warunkiem życia wiecznego, ale również dobra doczesnego tych, którzy Kościół szanują. Kto jest Boży, ten jest ludzki. Bezbożność prowadzi do zaniku człowieczeństwa”, pisze na łamach tygodnika „Warszawska Gazeta” ks. Stanisław Małkowski.

Kiedyś, jakiś rolnik, odpoczywając w południe w czas żniw, ujrzał galopującego na koniu jeźdźca. Zaraz potem znowu tego samego, tylko w inną stronę… – Dokąd tak pędzisz? – zawołał. Jeździec nawet nie przystanął, tylko przez ramię krzyknął: „Mnie pytasz? Zapytaj o to mojego konia!”. I pogalopował jakby wiatr go gonił.

W skarbie wiedzy, przez nas zgromadzonej, powinna się znaleźć na pierwszym planie umiejętność prawd Bożych, tych prawd wzniosłych i wiecznych, bo od nich zależy zdrowy, chrześcijański pogląd na świat; one też rzucają promienie światła na nasz ważny stosunek do otoczenia i świata, do Boga i wieczności.

Powiedzcie, ojcowie i matki, czy szukacie tak pilnie zbawienia swych dzieci, jak to czynił św. Jan? Czy porzuciliście wszystko i naraziliście się na śmierć, by ocalić i uratować ich dusze? Czy ze łzami w oczach błagaliście Boga, by odpuścił im grzechy? Powiadacie, że wasze dzieci nie chcą służyć Bogu. Gdzież wasze łzy, pokuty i jałmużny? Gdzie wasze wysiłki, by je ratować z toni?

Jest Kościół społecznością modlącą się. [To] olbrzymie zrzeszenie wierzących ludzi, którzy się modlą; czynią to może niedoskonale, z roztargnieniem, może nawet rzadko, ale znają wartość i znaczenie modlitwy i ją w jakimś stopniu w swym osobistym życiu praktykują.

Honduras wprowadził dodatkowe zabezpieczenia konstytucyjne mające uniemożliwić liberalizację aborcji w przyszłości.

„Najgorsze w tym wszystkim jest to, że zgromadzenie nazwano Strajkiem Kobiet. Marta Lempart krzyczała wczoraj, że trzeba być przyzwoitym a jednocześnie rzucała wulgaryzmami i nazwała nas faszystami. Jednocześnie mając na sztandarach walkę o prawa kobiet zaatakowali kobietę, która relacjonowała wydarzenie i zadawała neutralne pytania. Nikogo nie prowokowaliśmy, nikogo nie atakowaliśmy, co widać na nagraniu”, mówi w rozmowie z PCh24.pl Agnieszka Jarczyk, dziennikarka Mediów Narodowych zaatakowana w środę przez lewacką hołotę zwolenników mordowania dzieci nienarodzonych.

W chwilę po publikacji uzasadnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego swą wściekłość postanowiła okazać ekspozytura aborcyjnej międzynarodówki w Polsce. Liderki tzw. Strajku Kobiet organizują w całej Polsce protesty i nawołują by „zostały po nich ślady”. Uwagę przykuwa ciekawy i nowy szczegół z ich wystąpienia.

Już po raz drugi przed Wielkanocą odbędzie się w Kaliszu „Noc konfesjonałów”. W środę wieczorem kapłani będą spowiadać przez pięć godzin w dziewięciu kościołach.

– Być może w niejednym sercu mogłaby się dziś pojawić małoduszna myśl, że pierwsi chrześcijanie reprezentowali sobą pewien ideał, który nie przystaje do naszego XXI wieku. Jednakże w tym samym momencie słyszymy – jak echo – odpowiedź, jakiej Chrystus udzielił Siostrze Faustynie: „Miłość Moja nikogo nie zwodzi” – mówił abp Marek Jędraszewski w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia.

„Ludzie, którzy Kościołem specjalnie się nie przejmują, a jego nauka jest dla nich raczej uwierająca, z wielką lubością cytują wypowiedzi papieża Franciszka traktujące o konieczności okazywania miłosierdzia uchodźcom z Bliskiego Wschodu. Jednocześnie wielu z nas widziało, jak funkcjonują muzułmańskie enklawy na zachodzie Europy. Z tych obserwacji nie wypływają najbardziej budujące refleksje”, pisze w książce „Boży pył codzienności” Witold Gadowski.

Rozmowa z Tomaszem Rowińskim, autorem książki „Czy Jezus mógł się przeziębić? Rozmowy o człowieczeństwie Boga”.